Na een drukke en gezellige decembermaand, heb ik heerlijk genoten van een weekje vakantie in Gran Canaria. Inmiddels weer een week in de winkel en het voelt alsof ik nooit bent weggeweest.
Torres en Marqués de Cáceres
Gran Canaria heeft een paar interessante wijngaarden, maar ik zou liegen als ik zeg dat ik er op wijnreis ben geweest. Stiekem kon ik het niet laten om de wijnkaarten van de vele fijne eetgelegenheden te bestuderen. Zo werden in het hotel bijvoorbeeld beroemde merken als Torres en Marqués de Cáceres rijkelijk geschonken.
Deze wijnhuizen maken zo veel wijn dat er elke seconde wel ergens op de wereld een fles van ontkurkt wordt. Met deze populariteit zou je denken dat deze wijnen ook echt lekker zijn, maar nee hoor, ik was met stomheid geslagen. Echt karakterloze alcoholhoudende druivensap.
Eerlijk is eerlijk: het is misschien wat gewaagd om één rosé tot 'favoriet' te benoemen... maar in dit geval doe ik het toch.
Ieder jaar proef ik tientallen roséwijnen, maar telkens kom ik weer uit bij Saint Mitre – Cuvée M. De balans, de doordrinkbaarheid, het vakmanschap: deze rosé voldoet keer op keer aan alle verwachtingen. Het is zelfs de fles die ik standaard meeneem op vakantie. Gewoon, omdat ik zeker wil zijn van een goed glas wijn.
Als we het hebben over de risico’s in een wijngaard, denken de meeste mensen aan hagelbuien, nachtvorst of schimmelziekten. Maar wist je dat druivenranken ook een prooi zijn voor een heel leger aan dieren? Van schattige herten tot minuscuul ongedierte: allemaal kunnen ze grote schade aanrichten in de wijngaard.
Gisteravond zei ik het nog tijdens een masterclass over Bourgogne: ‘Hier worden de mooiste wijnen ter wereld gemaakt’. Een uitspraak die bij wijn natuurlijk altijd discutabel is. Maar die discussie durf ik best aan te gaan!