Het is september en dat betekent dat de druivenpluk voor de deur staat. De komende weken worden de wijnstokken nog goed verzorgd en in de gaten gehouden. Het moment van de pluk is natuurlijk cruciaal. Je wil als wijnboer niet dat de druiven nog niet helemaal rijp zijn of juist te rijp. Daarom is er ook geen specifieke datum aan te hangen. Alles hangt samen met de weersomstandigheden die zijn geweest en het weer op het moment van plukken. Sommige wijnboeren gebruiken machines om te oogsten, maar er zijn er genoeg die alles met de hand doen. Het is zwaar werk, vermoeiend en het zijn lange dagen. Je hebt dragers en plukkers, of een combinatie van beide, waarbij dragers soms heen en weer lopen met een volle rugmand die wel vijftig kilo kan wegen. Die vele hectares wijngaard die een boer vaak heeft, is natuurlijk niet in een dag geplukt. Afhankelijk van de manier van oogsten, grootte van de plukploeg en het oppervlak, kan de druivenoogst variëren van een week tot zo'n kleine drie weken. Over het algemeen wordt er gezegd dat als je echt goede wijn wil maken, je het zo secuur mogelijk moet plukken en dan is handmatig het best. Machinaal plukken gaat er toch wat lomp aan toe en de kans dat de druivenstokken en bladeren beschadigen is groter. Maar dankzij de voortschrijdende technologie is er ook een nieuwe machine op de markt die door middel van infrarood per druif uitkiest welke hij wel en niet wil plukken. Maar ja, die heeft niet elke wijnboer natuurlijk. Aan de andere kant van de wereld loopt het oogstschema overigens compleet anders. In Australië bijvoorbeeld is maart dan de oogstmaand. Bij ons vindt de rijping van de druif plaats rond augustus terwijl dat daar dan in januari en februari is.
Veel wijnliefhebbers besteden veel tijd aan het kiezen van de juiste fles. Een mooi wijnhuis, een interessante druif, een goed jaartal. Maar opmerkelijk genoeg staat het glas waarin we die wijn vervolgens schenken vaak minder in de spotlight. Terwijl dat glas misschien wel het verschil maakt tussen best lekker en wow, hier gebeurt iets.
Griekenland is misschien niet het eerste land waar je aan denkt bij wijn, maar dat zou het wél moeten zijn. Want terwijl de wereld vooral kijkt naar Frankrijk, Italië en Spanje, maakt Griekenland stilletjes een indrukwekkende inhaalslag. Het land heeft alles wat een wijnliefhebber zich kan wensen: zon, zee, bergachtig terroir én een wijncultuur die ouder is dan die van welk ander Europees land dan ook.
Als er één wijn is die de tand des tijds moeiteloos heeft doorstaan, dan is het de Elios – dé Negroamaro uit de hak van de laars. Vanaf de start van Siersma Wijnadvies in 2006 had deze Zuid-Italiaan direct een basisplaats in het team.