Foutje!
In onze nieuwste documentaire over Rías Baixas vertellen we het verhaal van een bijzondere wijnregio in het noordwesten van Spanje. We nemen je mee langs de Atlantische kust, laten je kennismaken met de Albariño-druif en duiken in de karakteristieke stijl van de wijnen uit deze streek. Maar… soms gaat er ook iets mis.
In de aflevering leggen we uit dat ‘lierijping’ betekent dat de schillen van de druiven meegisten. Dat klopt dus niet. Tijd voor een kleine, maar belangrijke correctie.
Wat is lierijping dan wél?
Lierijping (of 'sur lie' in het Frans) betekent dat de wijn na de vergisting nog een periode rijpt op de ‘lies’, de fijne droesem die achterblijft in het vat. Deze bestaat vooral uit dode gistcellen. Tijdens de gisting hebben deze gisten suikers omgezet in alcohol, en daarna zakken ze langzaam naar de bodem van het vat. In plaats van de wijn meteen over te hevelen, laat de wijnmaker deze droesem expres nog een tijdje in contact blijven met de wijn.
Waarom? Omdat lierijping zorgt voor meer complexiteit, textuur en diepgang. Denk aan subtiele tonen van brioche, noten of zelfs iets romigs. Tegelijk blijft de wijn zijn frisse karakter behouden. Bij Albariño uit Rías Baixas zie je het vooral bij producenten die een iets rijkere stijl willen maken, zonder het frisse, zilte karakter te verliezen.
Een leerzaam foutje
Dat we in de docu per ongeluk de schillen erbij haalden, is een klassiek voorbeeld van wijnjargon dat op elkaar lijkt. Schilinweking gebeurt juist vóór de vergisting, en speelt vooral bij oranje wijnen of bij het maken van meer extractie. Bij lierijping is het dus juist de gist, en niet de schil, die de hoofdrol speelt ná de vergisting.
Als je de aflevering al gezien hebt: dank voor het kijken, en nu weet je dus dat het net even anders zit. We blijven leren, en dat maakt wijn misschien wel zo mooi.