Limoncello

Limocello, de wereldberoemde citroenlikeur uit Zuid-Italië, wie kent het niet? Verfrissend, zoet, bitter en een zuurtje. Lekker stroperig en het allerlekkerste als hij ijs en ijskoud geserveerd wordt. Dit gele drankje zit vol geheime tradities en elke Italiaanse moeder in de buurt van Napels heeft haar eigen recept.

Limoncello wordt gemaakt van de allerlekkerste citroenen en wordt bereid in het zuiden van Italië rond de golf van Napels. Het is een Italiaanse alcoholische drank met een alcoholpercentage tussen de 25 en 30 procent. Een beetje te vergelijken met citroenbrandewijn.

Welke citroenen?

Volgens de Italianen groeien de allerbeste en lekkerste citroenen rondom de kustdorpjes Amalfi en Sorrento. Grote boomgaarden, die worden overdekt met pergola’s van kastanjehout ter bescherming van de velle Zuid-Italiaanse zon, floreren in dit gebied. De schaduw zorgt ervoor dat de grond mooi vochtig blijft en de citroenbomen de ideale omstandigheden hebben om gigantische citroenen te geven. Vaak zo groot als flinke grapefruits. De dikke en bobbelige schil bevat de meeste smaak en kleurstoffen om de beste limoncello te maken.

Oogsten

Het oogsten van de citroenen gebeurt traditiegetrouw overal met de hand. De citroenen mogen namelijk niet op de grond vallen omdat daar de schil mee  beschadigd kan worden. Aangezien de schil het belangrijkste ingrediënt is om uiteindelijk limoncello te maken, kan hier geen risico mee genomen worden.

Na het oogsten worden de citroenen eerst grondig schoongemaakt voordat ze klaar zijn voor gebruik. Het schillen van de citroenen gebeurd overal weer anders. Er zijn producenten die zweren bij handmatig schillen terwijl andere weer zeer ontwikkelde machines hiervoor hebben. Alleen het gele gedeelte van de schil moet gebruikt worden en er mag geen wit meekomen. Hier zitten namelijk erg bittere smaken in die de limoncello een onaangename smaak kunnen geven.

Productie

Als de citroenen geschild zijn gaan de schillen in een badje van alcohol. Dit badje moet het liefst zo puur mogelijk zijn en veel producenten gebruiken hier dus ook pure alcohol van 96% voor. Hier geven de schillen hun citroensmaak en aroma af. Dit noemt men ook wel het dronkenmans bad. De duur van dit bad is bij iedereen weer anders en is voor de stokers het grootst bewaarde geheim. Waar sommige de schillen wel 3 maanden laten badderen, hanteren andere stokers maar een weekje.

Als de alcohol groengeel is gekleurd en de schilletjes helemaal wit zijn is de limoncello bijna klaar. Een mengsel van suiker en water wordt hier nog aan toegevoegd waardoor het alcoholpercentage een stuk lager wordt en er een aangenaam zoetje in de smaak komt.

Alleen nog even de limoncello in de vriezer leggen en hij kan gedronken worden!

Wist je dat

Italianen drinken vaak een glaasje limoncello direct na een zware lunch of diner. Dit omdat de citroensmaak het opgeblazen gevoel na lekker lang tafelen weg neemt. Uiteraard ligt bij elke Italiaan de fles en de glaasjes in de vriezer.