Op de aan mij veel gestelde vraag: ‘Wat vind je zelf een lekkere wijn?’ geef ik altijd het antwoord dat het van het moment afhangt. Hierna volgt dan meestal een kort voorbeeld van een zonnig strand op vakantie met een vage fles rosé die zich op zo'n moment excellent presenteert. Maar dezelfde rosé zal echt als waardeloos beschouwd kunnen worden tijdens een filmavondje in de winter op de bank.
Saw
Juist tijdens een film is het kiezen van een wijn heel belangrijk. Of keer het om: misschien moet je juist de film bij de wijn kiezen. ‘Saving Private Ryan’ gaat goed samen met een wat oudere Pinot Noir uit Gevrey-Chambertin; een wijn waarin je de bossen van Frankrijk kunt ruiken. Bij de horrorfilms 'Saw' moet je geen bloedwijn drinken, maar liever een dikke Australiër schenken die je de moed geeft om verder te kijken. En bij het aanzetten van 'Romeo en Juliet'? …Daar hoort natuurlijk het ploppen van een rosé Champagne bij!
Veel wijnliefhebbers besteden veel tijd aan het kiezen van de juiste fles. Een mooi wijnhuis, een interessante druif, een goed jaartal. Maar opmerkelijk genoeg staat het glas waarin we die wijn vervolgens schenken vaak minder in de spotlight. Terwijl dat glas misschien wel het verschil maakt tussen best lekker en wow, hier gebeurt iets.
Griekenland is misschien niet het eerste land waar je aan denkt bij wijn, maar dat zou het wél moeten zijn. Want terwijl de wereld vooral kijkt naar Frankrijk, Italië en Spanje, maakt Griekenland stilletjes een indrukwekkende inhaalslag. Het land heeft alles wat een wijnliefhebber zich kan wensen: zon, zee, bergachtig terroir én een wijncultuur die ouder is dan die van welk ander Europees land dan ook.
Als er één wijn is die de tand des tijds moeiteloos heeft doorstaan, dan is het de Elios – dé Negroamaro uit de hak van de laars. Vanaf de start van Siersma Wijnadvies in 2006 had deze Zuid-Italiaan direct een basisplaats in het team.