De ondergang van de wijngaarden

Je kunt het je bijna niet voorstellen, maar het had niet veel gescheeld of er was geen wijngaard meer over in Europa. In de negentiende eeuw voltrok zich de grootste ramp uit de wijnbouwgeschiedenis. Een minuscuul beestje, de Phylloxera Vastatrix oftewel druifluis, vernietigde in tientallen jaren bijna alle wijngaarden in Europa. Het beestje leefde onder de grond en voedde zich met de wortels van de Europese wijnstok. De desastreuze druifluis was in 1864 overgekomen uit Amerika en startte de verwoesting in het Zuid-Franse departement Gard. In Amerika hadden ze minder last van de Phylloxera Vastatrix. Daar vrat het dier ook aan de wortelpunten, maar in tegenstelling tot de Europese wijnstokken, zijn de Amerikaanse druivenstokken wel in staat nieuwe wortelpunten aan te maken. Aangezien er nu door heel Europa wijn wordt gemaakt, is er overduidelijk een oplossing voor het probleem gevonden. Het ingenieuze idee had te maken met de herkomst van de druifluis: Amerika. Om de wijngaarden nieuw leven in te blazen werden Europese druivenstokken op Amerikaanse onderstokken geënt. Op die manier konden de Europese druivenrassen weer groeien en bloeien en ons weer van heerlijke wijnen voorzien.